Συμφωνώ απόλυτα με την αναφορά του Γ. Σαριγιάννη στα Νέα. Η παράσταση ήταν καταπληκτική, μια δροσερή, deliziosa προσέγγιση σ'ένα θεατρικό έργο που νομίζαμε ότι το είχαμε πλέον δει να ερμηνεύεται με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ο Χρίστος Στυλιανού και η Αμαλία Τσεκούρα κλέψαν την παράσταση, ήταν σκέτη απόλαυση να τους βλέπει κανείς να ερμηνεύουν.
Πολύ νέα ηθοποιός - το 2006 αποφοίτησε απ΄ τη δραματική σχολή του Εθνικού. Πολύ ωραίο κορίτσι- ωραία γυναίκα για να ακριβολογώ. Καλλονή. Με μια σπάνια ευγένεια, μια φινέτσα, μια αριστοκρατικότητα, μια αρχοντιά- αυτό που σήμερα λένε «class». Κάτι που ώς τώρα, ανάμεσα στις καινούργιες του θεάτρου μας, μόνο στην Μαρία Ναυπλιώτου έβλεπα- τα ωραία κορίτσια, οι ωραίες γυναίκες περισσεύουν, αλλά άλλο η «class».
Η Αμαλία Τσεκούρα (στη φωτογραφία) όμως, κόρη της Κυρίας του χορού Ντένης Ευθυμίου και του μουσικού Ανδρέα Τσεκούρα, δεν είναι μόνον ωραίο κορίτσι. Ούτε μόνον κόρη γνωστών- και εκλεκτώντου καλλιτεχνικού χώρου. Έχει και ταλέντο. Δηλαδή Τάλαντο Μέγα: κίνηση ρέουσα, γειωμένη στο σανίδι, λόγος με γερά καρφώματα, εκφραστικότητα, τεχνική, αλλά και αίσθημα... Το ΄χα ψυχανεμιστεί στις πρώτες παραστάσεις που ΄χει παίξει. Στην «Ελένη», όμως, του ΚΘΒΕ και του Γιάννη Παρασκευόπουλου το διαπίστωσα και το σιγούρεψα. Το αποδεικνύει δηλαδή. Περίτρανα. Σε μια εξαιρετική παράσταση, πλάι και σε άλλους ταλαντούχους η νέα ηθοποιός Ανθίζει. Και γεννάει ελπίδες για το μέλλον. Μεγάλες. Επιμένω στην ίδια παράσταση γιατί τη θεωρώ γεγονός. Και θέλω, επιπλέον, να επισημάνω- ξέχασα να το κάνω στο σημείωμα που ΄γραψα το περασμένο Σάββατο στον «Ταχυδρόμο»...- πως δε θα ΄ταν ίδια αν δεν είχε και τη μετάφραση της Σοφίας Νικολαΐδου (φωτογραφία). Πεζογράφος με βαρίδια, στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης λογοτεχνίας μας - αλλά και κλασική φιλόλογος-, πρώτη φορά δοκιμάζει στη μετάφραση του αρχαίου δράματος. Και δοκιμάζεται. Λίαν επιτυχώς. Με μια μετάφραση της ειρωνικής τραγωδίας του Ευριπίδη απλή, καθαρή- διαμάντι!- χωρίς «ποιητικά» τερτίπια και «περίτεχνους» γλωσσοδέτες: ακριβώς αυτό που χρειαζότανε μια παράσταση η οποία πρώτα στους νέους απευθύνεται.
Συμφωνώ απόλυτα με την αναφορά του Γ. Σαριγιάννη στα Νέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παράσταση ήταν καταπληκτική, μια δροσερή, deliziosa προσέγγιση σ'ένα θεατρικό έργο που νομίζαμε ότι το είχαμε πλέον δει να ερμηνεύεται με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Ο Χρίστος Στυλιανού και η Αμαλία Τσεκούρα κλέψαν την παράσταση, ήταν σκέτη απόλαυση να τους βλέπει κανείς να ερμηνεύουν.
Πολύ νέα ηθοποιός - το 2006 αποφοίτησε απ΄ τη δραματική σχολή του Εθνικού. Πολύ ωραίο κορίτσι- ωραία γυναίκα για να ακριβολογώ. Καλλονή. Με μια σπάνια ευγένεια, μια φινέτσα, μια αριστοκρατικότητα, μια αρχοντιά- αυτό που σήμερα λένε «class». Κάτι που ώς τώρα, ανάμεσα στις καινούργιες του θεάτρου μας, μόνο στην Μαρία Ναυπλιώτου έβλεπα- τα ωραία κορίτσια, οι ωραίες γυναίκες περισσεύουν, αλλά άλλο η «class».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αμαλία Τσεκούρα (στη φωτογραφία) όμως, κόρη της Κυρίας του χορού Ντένης Ευθυμίου και του μουσικού Ανδρέα Τσεκούρα, δεν είναι μόνον ωραίο κορίτσι. Ούτε μόνον κόρη γνωστών- και εκλεκτώντου καλλιτεχνικού χώρου. Έχει και ταλέντο. Δηλαδή Τάλαντο Μέγα: κίνηση ρέουσα, γειωμένη στο σανίδι, λόγος με γερά καρφώματα, εκφραστικότητα, τεχνική, αλλά και αίσθημα... Το ΄χα ψυχανεμιστεί στις πρώτες παραστάσεις που ΄χει παίξει. Στην «Ελένη», όμως, του ΚΘΒΕ και του Γιάννη Παρασκευόπουλου το διαπίστωσα και το σιγούρεψα. Το αποδεικνύει δηλαδή. Περίτρανα. Σε μια εξαιρετική παράσταση, πλάι και σε άλλους ταλαντούχους η νέα ηθοποιός Ανθίζει. Και γεννάει ελπίδες για το μέλλον. Μεγάλες. Επιμένω στην ίδια παράσταση γιατί τη θεωρώ γεγονός. Και θέλω, επιπλέον, να επισημάνω- ξέχασα να το κάνω στο σημείωμα που ΄γραψα το περασμένο Σάββατο στον «Ταχυδρόμο»...- πως δε θα ΄ταν ίδια αν δεν είχε και τη μετάφραση της Σοφίας Νικολαΐδου (φωτογραφία). Πεζογράφος με βαρίδια, στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης λογοτεχνίας μας - αλλά και κλασική φιλόλογος-, πρώτη φορά δοκιμάζει στη μετάφραση του αρχαίου δράματος. Και δοκιμάζεται. Λίαν επιτυχώς. Με μια μετάφραση της ειρωνικής τραγωδίας του Ευριπίδη απλή, καθαρή- διαμάντι!- χωρίς «ποιητικά» τερτίπια και «περίτεχνους» γλωσσοδέτες: ακριβώς αυτό που χρειαζότανε μια παράσταση η οποία πρώτα στους νέους απευθύνεται.
εντάξει
ΑπάντησηΔιαγραφή