Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

"Το τέταρτο κουδούνι"


Άρθρο του δημοσιογράφου Γιώργου Σαριγιάννη στην εφημερίδα .




Ελένη του Ευριπίδη

3 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα με την αναφορά του Γ. Σαριγιάννη στα Νέα.
    Η παράσταση ήταν καταπληκτική, μια δροσερή, deliziosa προσέγγιση σ'ένα θεατρικό έργο που νομίζαμε ότι το είχαμε πλέον δει να ερμηνεύεται με όλους τους δυνατούς τρόπους.
    Ο Χρίστος Στυλιανού και η Αμαλία Τσεκούρα κλέψαν την παράσταση, ήταν σκέτη απόλαυση να τους βλέπει κανείς να ερμηνεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ νέα ηθοποιός - το 2006 αποφοίτησε απ΄ τη δραματική σχολή του Εθνικού. Πολύ ωραίο κορίτσι- ωραία γυναίκα για να ακριβολογώ. Καλλονή. Με μια σπάνια ευγένεια, μια φινέτσα, μια αριστοκρατικότητα, μια αρχοντιά- αυτό που σήμερα λένε «class». Κάτι που ώς τώρα, ανάμεσα στις καινούργιες του θεάτρου μας, μόνο στην Μαρία Ναυπλιώτου έβλεπα- τα ωραία κορίτσια, οι ωραίες γυναίκες περισσεύουν, αλλά άλλο η «class».

    Η Αμαλία Τσεκούρα (στη φωτογραφία) όμως, κόρη της Κυρίας του χορού Ντένης Ευθυμίου και του μουσικού Ανδρέα Τσεκούρα, δεν είναι μόνον ωραίο κορίτσι. Ούτε μόνον κόρη γνωστών- και εκλεκτώντου καλλιτεχνικού χώρου. Έχει και ταλέντο. Δηλαδή Τάλαντο Μέγα: κίνηση ρέουσα, γειωμένη στο σανίδι, λόγος με γερά καρφώματα, εκφραστικότητα, τεχνική, αλλά και αίσθημα... Το ΄χα ψυχανεμιστεί στις πρώτες παραστάσεις που ΄χει παίξει. Στην «Ελένη», όμως, του ΚΘΒΕ και του Γιάννη Παρασκευόπουλου το διαπίστωσα και το σιγούρεψα. Το αποδεικνύει δηλαδή. Περίτρανα. Σε μια εξαιρετική παράσταση, πλάι και σε άλλους ταλαντούχους η νέα ηθοποιός Ανθίζει. Και γεννάει ελπίδες για το μέλλον. Μεγάλες. Επιμένω στην ίδια παράσταση γιατί τη θεωρώ γεγονός. Και θέλω, επιπλέον, να επισημάνω- ξέχασα να το κάνω στο σημείωμα που ΄γραψα το περασμένο Σάββατο στον «Ταχυδρόμο»...- πως δε θα ΄ταν ίδια αν δεν είχε και τη μετάφραση της Σοφίας Νικολαΐδου (φωτογραφία). Πεζογράφος με βαρίδια, στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης λογοτεχνίας μας - αλλά και κλασική φιλόλογος-, πρώτη φορά δοκιμάζει στη μετάφραση του αρχαίου δράματος. Και δοκιμάζεται. Λίαν επιτυχώς. Με μια μετάφραση της ειρωνικής τραγωδίας του Ευριπίδη απλή, καθαρή- διαμάντι!- χωρίς «ποιητικά» τερτίπια και «περίτεχνους» γλωσσοδέτες: ακριβώς αυτό που χρειαζότανε μια παράσταση η οποία πρώτα στους νέους απευθύνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή