Ο Γιώργος Βιδάλης γράφει για την παράσταση στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία
.Εργο-κουτί για τη μύηση νεαρών θεατών στην αρχαία τραγωδία με τις κωμικές αποχρώσεις της, η «Ελένη» του Ευριπίδη. Σωστά την επέλεξε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, εγκαινιάζοντας στη Θεσσαλονίκη τη Νεανική Σκηνή του στη Μονή Λαζαριστών.
Ευτύχησε διπλά με τη φρέσκια και παιγνιώδη παράσταση ανάμεσα στο φαινομενικό και το πραγματικό που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Στην ιδιοφυή ευριπίδεια ανατροπή του μύθου, η ωραία Ελένη δεν έφτασε ποτέ στο Ιλιον φέρνοντας τον καταστροφικό πόλεμο Ελλήνων και Τρώων -ήταν εκεί ένα συννεφένιο ομοίωμά της. Ζει στην Αίγυπτο, δεν απάτησε τον άντρα της Μενέλαο και... πολιορκείται να παντρευτεί τον Θεοκλύμενο.
Σ' ένα συρματοπλεγμένο Π, που υποδηλώνει τη «χρυσή» αιχμαλωσία της Ελένης, εξελίσσεται η παράσταση. Απολαυστικός ο γυναικείος Χορός εν είδει υπηρετικού προσωπικού με ασπρόρουχα και κουβάδες καθαρισμού να σχολιάζει με αλέγρες φωνές, κινήσεις όλο τσαχπινιά και χάρη (Ελένη Θυμιοπούλου, Εφη Γούση, Αννα Σωτηρούδη, Τσαμπίκα Φεσάκη, Νάντια Δαλκυριάδου, Ιρις Νικολάου, Ζωή Κυριακίδου).
Αισθησιακή, αθώα και καπάτσα, η χυμώδης Ελένη της Αμαλίας Τσεκούρα, είτε με μακριά τουαλέτα, είτε με κολλητό ταγέρ. Αεικίνητος και μαχητικός ο Μενέλαος του Χρίστου Στυλιανού. Δεσποτικός, υπεροπτικός και γκαφατζής με ολίγον... πανκ εμφάνιση ο Θεοκλύμενος του Παύλου Μυρόφτσαλη. Δίκαιη και προφητική η Θεονόη της Μαρίας Καραμήτρη. Στα συν επίσης η λαγαρή μετάφραση (Σοφία Νικολαΐδου), τα αορίστου χρόνου κοστούμια (Σοφία Παπαδοπούλου), η δροσερή κινησιολογία (Κώστας Γεράρδος).
Μια αξιέπαινη παράσταση για μαθητές και νέους, αλλά και για ενήλικες. Κρίμα που το ΚΘΒΕ δεν έχει ούτε μια βραδινή για μεγάλους (μόνο μεσημέρι Κυριακές).
Ελένη του Ευριπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου